اگر چه پیروزی روحانی در انتخابات 92 جهت رویدادهای سیاسی را تا اندازه زیادی به سمت اصلاحات رفرمیستی درون ساختار قدرت به جای گرایش ها و اعتقادهای ساختارشکن و خواهانِ تغییر نظام سوق داد و یک انفراج سیاسی را برای حکومت مردان نظام و نه برای مردم در یک دوره کوتاه مدت فراهم کرد و اگر چه شکست روحانی و رویگردانی طبقات تحول خواه اجتماعی از وی، زمینه را برای تغییر خواسته های اجتماعی از تحول خواهی به تغییرخواهی ساختاری مهیا می کند اما باز هم مخالفان دولت بی توجه به این موضوع حملات خود را بر علیه دولت آغاز کرده و روبروز افزایش می دهند.

حملات بر علیه دولت روحانی از مجلس و از فراکسیونی به نام “پایداری” که در بیرون از مجلس جبهه ای به نام “جبهه پایداری” شکل داده بودند آغاز گشت. از این جبهه به عنوان سرسخت ترین جریان محافظه کاری مخالف دولت نام می برند. این جبهه گفتمان خود را “سوم تیر” و “ولایت مطلقه ی خامنه ای” معرفی نمودند و حمایت خود از احمدی نژاد را حمایت از گفتمان سوم تیر وی عنوان کردند و بروز اختلاف با وی را به علت فاصله گرفتن وی از گفتمان مزبور مطرح نمودند، اگر چه در انتخابات شورای شهر تهران با عنوان “رایحه خوش خدمت” و باز هم با تصویر احمدی نژاد وارد کارزار انتخاباتی شدند. اخیرا یکی از اعضای ارشد این جبهه بنام “روح الله حسینیان” در مجلس در گفتگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری آریا گفت: “ماچند روزی است كه كار خودمان را آغاز كرده ايم و ازاين به بعد انتقاد از دولت را شديدتر خواهيم كرد در واقع تلاش ما براين بود كه تا فروردين به دولت فرصت بدهيم به همين دليل تا اسفندماه انتقادی از دولت نداشتيم.”  همچنین وی با بیان اینکه دولت روحانی را از مبنا قبول نداریم افشا نمود که عمر این دولت بیش از چهار سال نخواهد بود.

این گروه و دیگر جریان های مخالف و جناح اصولگرا قبل از پیروزی روحانی در انتخابات، با انتشار شایعه ای، جعلی بودن مدرک دکترای روحانی را مطرح کردند و همان سناریوی هجوم به اصلاحات در دوره خاتمی را تکرار کردند اما این بار با داشتن تجربه هشت ساله ی هجوم سیستماتیک و سنگ اندازی منظم بر علیه دولت اصلاحات و یا به قول خاتمی هر 9 روز یک بحران، دقیقتر از قبل و به صورت حساب شده، حملات فلج کننده ی خود را بر علیه روحانی و دولت وی آغاز نمودند.

از مهمترین اهدافی که جبهه پایداری و جریانات افراطی همسو با آن از حمله به دولت دنبال می کنند، ناامید کردن افکار عمومی از دولت روحانی می باشد. آنها به طرق مختلفی این هدف را دنبال می کنند. به عنوان مثال آنها زمان ثبت نام یارانه ها را فرصت مناسبی برای تحقق قسمتی از هدف خود دانستند و مردم را به عدم انصراف از یارانه ها دعوت نمودند و با انتشار پیامک های هدفمندِ طنز، در مورد درخواست دولت از مردم برای انصراف از اخذ یارانه، طوری وانمود کردند که عدم انصراف مردم از یارانه ها به مثابه عدم اعتماد مردم به دولت می باشد و اعلام نمودند که ملت به دولت “نه” گفت و دولت شکست سختی خورد.    

محافظه کاران با بررسی دقیق به این نتیجه رسیدند که باید باعث ریزش طبقه اجتماعی حامی دولت روحانی بشوند تا بتوانند دولت را به دولتی بدون حامی تبدیل کنند و از تکرار انتخاب آن در سال 96 جلوگیری بعمل آورند. یکی از نکات بارز دولت روحانی این بود که اکثر نیروهای تحول خواه و جنبش های اجتماعی مردمسالار از وی حمایت نمودند و محافظه کارن به خوبی از این مساله آگاه هستند و درصدد جدایی بین این طیف ها از دولت روحانی هستند. آنها نیک می دانند که جدا از مردمی که به خاطر مشکلات اقتصادی دولت احمدی نژاد به روحانی روی آوردند بقیه را جریان های روشنفکری، طبقه متوسط، قشر تحصیلکرده و زنان تشکیل می دهند. دغدغه اصلی این جریان ها، توسعه ی فرهنگی و سیاسی و آزادی های اجتماعی است و در صورتیکه نتوانند به مطالبات و جایگاه خود دست پیدا کنند از دولت رویگردان خواهند شد. به همین خاطر توسعه فرهنگی و سیاسی به هدف اصلی حملات محافظه کاران تبدیل شده است تا در تحقق مطالبات جریان های عمده حامی دولت روحانی سنگ اندازی کنند. لذا در ماههای اخیر به موضوعاتی که زیر ساخت توسعه سیاسی و فرهنگی باشند همانند اتفاقیه ژنو (توسعه سیاسی) و موضوع حجاب (توسعه فرهنگی)، به شدت تاخته شده است. 

آنها با تمرکز بر روی این موضوعات پروژه “ریزش طرفداران دولت” را به طور ریزبینانه دنبال می کنند. در جریان مراسم  روز زن به میزبانی همسر رئیس جمهور در کاخ سعدآباد، به شدت به این جشن اعتراض نمودند و آن را “ریخت و پاش میلیاردی” نامیدند و از آن با عنوان مرحله ی بازگشت “اولیا حضرت های زمان شاه” نام بردند. در صورتیکه، همین جریانها به سفرهای خانوادگی احمدی نژاد هیچوقت اعتراض ننمودند. این نشان از ایدئولوژیک نبودن این اعتراضها و سیاسی بودن تجمعات خودجوش صورت گرفته بعد از این جشن می باشد که بخوبی برنامه های سازمان یافته این جریان ها برای حمله هدفمند به دولت را آشکار می سازد. 

در مقابل جریانِ رادیکالِ مخالفِ دولت، یک جریان محافظه کار نیز وجود دارد که از اعضای بارز این جریان محمدرضا باهنر نماینده مجلس می باشد که همواره می کوشد با منتقدين تندروی دولت مخالفت کند. اگر چه این جریان محافظه کار خود را حامی دولت نشان می دهد اما در درازمدت هر دو طیف در یک راهبرد کلی، روحانی را رقیب خود می دانند و پیروزی روحانی را شکست خود می دانند. بنابراین آنها در یک کار برنامه ریزی شده و تقسیم شده سعی در تضعیف و شکست دولت روحانی دارند و از این موضوع منتفع می گردند.

این دو جریان که از یک آبشخور سرچشمه می گیرند، در برخی موارد، اتفاقِ نظر خود را در مخالفت با دولت روحانی کتمان نمی کنند همانطور که در نشست “ما دلواپسیم” از هر دو جریان رادیکال و محافظه کار دولت در آن شرکت نمودند و همچنین با توزیع فیلم “من روحانی هستم” توسط آنان که به آرشیوهای مهم دوران زندگی روحانی و جلوه های ویژه دسترسی داشتند، سعی در ناامید کردن کامل طرفداران روحانی و بویژه اصلاح طلبان از وی هستند.

علاوه بر دو جریان مذکور، دولت روحانی برخی نهادهای انتصابی قدرت را نیز در مقابل خود می بیند که اگر چه آنها تظاهر به حفظ قانون می کنند و سعی می کنند مخالفت خود را علنی نکنند و در حد انتقاد معرفی نمایند اما در پشت پرده از ریزش طرفداران دولت استقبال نموده و خواهان جلوگیری از تکرار انتخاب آن می باشند. آخوند موحدی کرمانی امام جمعه تهران در نماز جمعه این هفته تهران نتوانست جلوی این مخالفت های مخفی نهادهای انتصابی را بگیرد و به صراحت به وزرای علوم و ارشاد هشدار داد که مبادا در حوزه فرهنگ و اخلاق به انحطاط دوران اصلاحات برگردیم. اعتراض موحدی کرمانی نیز به حوزه فرهنگی، احتمال هم اندیشی گروههای مخالف دولت با نهادهای انتصابی برای انتخاب نقطه مورد نظر مناسب برای هجوم را آشکار می سازد و مشخص می سازد که حوزه های “توسعه فرهنگی” و “توسعه سیاسی” به عنوان اهداف اصلی هجوم مخالفان دولت، جهت جلوگیری از ایجاد هر گونه تغییر مثبت در آنها با هدف مایوس نمودن جنبشهای تحول خواه ایران که قسمت اعظم طرفداران روحانی را تشکیل می دهند می باشند.

دولت روحانی چه پاسخگوی حملات مخالفان باشد و چه نباشد، این هجومها به طور قطع استمرار پیدا خواهد کرد و در صورتیکه روحانی اقدامات ملموسی برای پاسخگویی به خواسته های طرفداران خود انجام ندهد دیر یا زود مخالفان وی به هدف خود خواهند رسید و پروژه ی “ریزش مقبولیت دولت” با موفقیت اجرا خواهد گشت.

قیس التمیمي

منبع: مركز مطالعات و تحقيقات مزماه