بر اظهارات بی‌شرمانه و غیرمتمدنانه و بی‌ادبانه مطبوعات ایرانی، عنوانی جز کینه توزی نفرت انگیز پارسی و نژادپرستی مسموم و ممزوج با تنفر از دیگران، نمی‌توان اطلاق نمود که با اشتباهات خود و اتخاذ راه مبارزه با پیشرفت و شکوفایی در مسیر روزنامه نگاری حرفه‌ای، به همه جهان ثابت نموده است که روزنامه نگاری ایرانی در فقدانِ اخلاق حرفه‌ای و پایه‌های معتبر رسانه‌ای، گوی سبقت را از جهانیان ربوده است و با برداشتن نقاب خلوص از چهره بدخیم خود، تمام ارزش‌های اخلاقی و انسانی را که به ابزاری برای پخش تمسخر و سموم نفرت در ایران تبدیل شده است، کنار بزند.

این بار، روزنامه ایرانیِ «خبر ورزشی» که همچنانکه از نامش پیداست فقط به امور ورزشی اختصاص دارد، از برهنگی رسانه‌ای ایران از تمام ارزش‌های احترام به دیگران و تمام اخلاق حرفه‌ای و قانونی، پرده برداشت تا مضامینِ اهداف و فعالیتهای غیرانسانی خود را آشکار نماید. این روزنامه باور نمی‌کرد که تیم خوش شانس خود، به بُردی فاقد ارزشِ پیروزی دست یابد و بر تیمی با آموزش قوی و مهارت‌های عالی مورد تایید کار‌شناسان بین المللی فوتبال، چیره گردد تا اینکه روزنامه مذکور با انتشار کاریکاتوری، کینه توزی مخفی رهبران فارس بر ضد ملت عرب و امت اسلامی به طور عام و کشورهای خلیج عرب به طور خاص را آشکار سازد.

و با گستاخی و به دور از اخلاق ورزشی و مفهوم آن، که تمام قوانین و مقررات فدراسیون بین المللی فوتبال بر آن تاکید می‌نمایند، روزنامه ایرانی «خبر ورزشی» کاریکاتوری از یک «کف پا» را منتشر نمود که بر یک شهروند خلیجی که بر روی آن با حروف انگلیسی کلمه «امارات» نوشته شده است، قدم می‌نهد و آن بعد از مسابقه تیم ملی امارات و همتای ایرانی‌اش در جام فوتبال ملت‌های آسیا که با پیروزی یک بر صفر ایران به پیروزی رسید، صورت پذیرفت و عبارتهایی از قبیل «امارات را له کنید»، “خلیج همیشه فارس” «و» جزایر سه گانه ایرانی «… و دیگر تیترهای پَست بر آن نوشته شده بود. با این اقدام، رسانه‌ها و مطبوعات ایرانی، از نظر حرفه‌ای و اخلاقی نه تنها ملت امارات را بلکه تمام ملت‌های عرب و مسلمان را مورد توهین قرار داد.

روزنامه ایرانی ورزشی» پرسپولیس «با انتشار عنوانی به دور از مضامین ورزشی و عنوان‌های حرفه‌ای مرتبط با ورزش، به تصویرِ جاه طلبی ایرانی در رویای اشغال خلیج عرب، روشنائی بیشتری بخشید. این روزنامه، سرگرمی ورزشی را با ابعاد سیاسی درهم آمیخت وعنوان‌های غیرورزشی همانند» نبرد با دزدان خلیج فارس «و دیگر عنوان‌های نامربوط با موضوع ورزش و به دور از اخلاق و رقابت سالم را سر تیتر روزنامه خود نمود.

در رابطه با گسترش روحیه نژادپرستی فارسی، برخی منابع در فدراسیون فوتبال ایران گزارش دادند که مقامات فدراسیون با تهدید و تشویق مربی تیم ملی ایران» کارلوس کیروش «، از وی خواستند تا از باخت در مقابل تیم‌های خلیج عرب و به خصوص تیم ملی امارات بپرهیزد و به هر قیمتی بر تیم‌های خلیج عرب پیروز گردد و در رابطه با دیگر تیم‌ها، مساله، از اهمیت زیادی برخوردار نیست. عکس العمل رسانه‌های ایرانی بعد از پیروزی تیم ملی ایران بر تیم ملی امارات با تک گل بی‌ارزش از نظر فنی در وقت تلف شده مسابقه که در پیروزی بر دیگر تیم‌های آسیایی غیرعربی اتفاق نمی‌افتد به خوبی بر این مساله مهر تایید می‌زند. عکس العملی که در چاپ و انتشار عکس‌ها و کاریکاتورهایی که زوایای مخفی این اهداف را روشن می‌ساخت، متبلور گردید.

این اولین بار نیست که از طریق آن، غیرحرفه‌ای بودن مطبوعات و خبرگزاری‌های ایرانی و فقدان اخلاق حرفه‌ای در رسانه‌های ایرانی با بکارگیری جملات و عبارت‌های پست و مبتذل در حق ملت عرب و نماد‌ها و رهبران آن آشکار می‌شود. همانند عبارت» رهبران ارتجاعی عرب «که بار‌ها توسط مطبوعات ایران از قبیل روزنامه» کیهان «وابسته به بیت خامنه‌ای، خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران به کار گرفته شد. همچنین روزنامه‌های مذکور می‌کوشند تا نسبت به مخدوش ساختن اعتبار نظام‌ها و کشور‌های عربی و رهبران آن‌ها از طریق سناریوسازی دروغین از روابط مخفی اسرائیل با برخی کشورهای عربی و نیز توطئه چینی برخی رهبران عرب بر علیه منافع ملت فارس، اقدام نمایند. دروغ‌هایی که هدف از آن‌ها تضعیف حس ملی و قومی شهروندان عرب و ایجاد عدم استقرار در بین آن‌ها می‌باشد.

از بی‌شرمی مطبوعات ایرانی به حماقت آن‌ها اشاره می‌کنیم. روزنامه‌های مذکور بر عدم دقت در انتشار اخبار از نظر لغوی و اطلاعاتی عادت نموده‌اند که خود دلیلی بر عدم مصداقیت آن‌ها می‌باشد. به عنوان مثال نشریه» خبر «گزارش خبری در روز ۱۹ فوریه تحت عنوان» جوابیه عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس به ادعاهای جدید امارات در خصوص جزایر سه گانه «منتشر نمود. در این گزارش، هجوم عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس» احمد شوهانی «نسبت به آنچه این روزنامه ادعاهای اماراتی در خصوص جزایر سه گانه عنوان نمود، اشاره کرده است که شوهانی تصریح نمود:» صحبت‌های مسئولین ایرانی در سال‌های اخیر عاری از هر گونه حقیقت می‌باشد. «وی قصد بیان» صحبت‌های مسئولین اماراتی «را داشت اما خداوند حق را آشکار نمود تا این نشریه و از زبان مسئول ایرانی اعتراف نماید که بیانات رهبران ایرانی برحق نیست و عاری از هر گونه درستی می‌باشد.

از مثال‌های حماقت مطبوعات و خبرگزاری‌های ایرانی، نادانی کارکنان آن‌ها به مسائل سیاسی و حتی نام برخی شخصیت‌های و نمادهای ملی در بسیاری از کشور‌ها، می‌باشد که ثابت می‌نماید مطبوعات مذکور چیزی جز بازاریابی رسانه‌ای نیست که خالی و عاری از هر گونه اخلاق و استانداردهای حرفه‌ای می‌باشد. به عنوان مثال به خبری که خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران ایران در تاریخ ۳ اگوست ۲۰۱۴ تحت عنوان» مشاوره بین پادشاه سعودی و ولیعهد امارات به منظور پایان دادن به جنگ غزه «منتشر نمود، اشاره می‌شود. خبرگزاری فارس گفت:» همانا (ولیعهد امارات شیخ سلطان بن زاید آل نهیان) به منظور دیدار با ملک عبدالله بن عبدالعزیز برای گفتگو و مشاوره به منظور جلوگیری از خونریزی در غزه و پایان دادن به این جنگ، امروز وارد جده گردید. «چگونه یک روزنامه نگار یا خبرنگار یک خبر معتبر را منتشر می‌کند در حالیکه اصول این خبر را نادیده می‌گیرد و مراعات نمی‌کند؟ کسی که به دیدار ملک عبدالله بن عبدالعزیز رفت، شیخ» محمد بن زاید آل نهیان «بود و نه شیخ» سلطان بن زاید آل نهیان «. همچنین کسی که ملک عبدالله در جده را زیارت نمود، ولیعهد ابوظبی بود و نه ولیعهد امارات و او شیخ محمد بن زاید آل نهیان بود. پس به اختصار می‌توان گفت که تمام استانداردهای حرفه‌ای در تهیه خبر مذکور از بین رفت.

از نظر قانونی و در بازگشت به بی‌شرمی روزنامه‌های ایرانی، همه قوانین و مقررات بین المللی ورزشی، توهین‌های منتشر شده در روزنامه‌های ایرانی برعلیه ملت عرب امارات را منع می‌کنند و فدراسیون بین المللی نشریات ورزشی باید تمام اقدامات بازدارنده لازم برای رسیدگی و محاکمه رسانه‌های ایرانی، که ازرش خود در نزد هر انسان عرب را از دست داد، به کارگیرد. رسانه‌هایی که با انتشار عنوان‌ها و کاریکاتورهایی که تنها نویسندگان و پدیدآورندگان خود را به زیر سئوال می‌برند و اهانت نهفته در آن‌ها بی‌شک تنها متوجه آن‌ها خواهد گردید، همانطور که می‌گویند از کوزه‌‌ همان تراود که در اوست.

علیرغم تمام این بی‌قانونی‌ها و بی‌اخلاقی‌ها، که در صورت پیروزی بر یک تیم غیرعرب، به هیچ وجه اتفاق نمی‌افتاد، اما در زمین بازی و در ورزشگاه» سنکورب «برعکس آنچه که این مطبوعات و نشریه‌ها در پیروزی خود بر تیم ملی امارات به کار گرفتند حادث گردید. تیم ملی امارات ثابت نمود که از نظر مهارت و امتلاک توپ، قدرت بیشتری داشت. و بر اساس نظر بسیاری از کار‌شناسان، علیرغم اشتباهات مکرر داور ژاپنی، تیم ملی امارات نسبت به تیم ایران بیش از ۶۰ درصد زمان مسابقه، زمین و بازی را اختیار داشت. اشتباهات مکرر داور، باعث خشم مربی تیم ملی امارات» مهدی علی «گردید که در جواب سئوالی در مورد وجود داور ژاپنی در مسابقه اظهار نمود که:» بهتر است که از من سئوال نکنی و از فدراسیون آسیا بپرسی، ما در یک هشتم نهایی با ژاپن یا عراق یا اردن بازی خواهیم کرد، بنابراین چگونه داوری مسابقه بر عهده یک داور ژاپنی خواهد بود؟ «وی ادامه داد:» امروز داوری مشخص گردید که هر لمس توپ به اشتباه به سود ایران بود به خصوص در پایان مسابقه، این بازی فوتبال است، تیم بسیار خوب بازی کرد و مستحق باخت نبود، و این مسابقه را ترک می‌کنیم و بر روی مسابقه بعدی تمرکز می‌کنیم. «تیم امارات به دفاع روی نیاورد و همانطور که اشاره گردید بیشتر از ایران صاحب توپ بود و همچنین بیشتر از ایران صاحب موقعیت‌های خطرناک در محوطه هجده از ابتدای بازی تا انتهای آن بود، تا قبل از اینکه» رضا قوچان‌نژاد «، گل پیروزی ایران را با شانس و با ضربه سر از فاصله‌ای نزدیک در دقایق پایانی بازی به ثمر رساند.

مربی پرتغالی تیم ملی ایران» کارلوس کیروش «اظهار نمود:» در مقابل بهترین تیم مسابقات که فوتبال را بسیار زیبا بازی می‌کند و بسیار عالی توپ می‌زند و دارای بازیکنان زبده‌ای است، بازی کردیم. «

عکس العمل‌های مردمی و رسانه‌ای امارات بعد از این شکست، بسیار مثبت بود و با روحیه ورزشکاری که رسانه‌های ایرانی فاقد آن بودند، مورد قبول واقع گردید و در گسترش روحیه پیروزی با عبارت‌ها و عنوان‌های خوشبینانه و گسترش اعتماد به تیم ملی امارات با روش‌های اخلاقی عالی، اقدام نمودند.

این یک پیشگویی نیست بلکه در قیاس با ظرفیت اعضای تیم ملی امارات و ایران از نظر بدنی و فنی و تکنیکی، هر مسابقه‌ای در آینده مابین ایران و امارات، روشن می‌سازد که چه کسی شایسته پیروزی است و امارات با قدرت و بدون هر گونه مزاحمتی ایران را شکست خواهد داد و آینده گواه این حقیقت است که اماراتی­ها از فارس­ها یک سر و گردن بالاترند.

منبع: المزماه