امارات متحده عربی امروزی كه متشکل از اتحادیست که در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ شکل گرفت که از هفت امارت به نامهای ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راسالخیمه و امالقوین تشکیل شده است.
به همین مناسبت هر ساله در امارات این روز را به عنوان روز ملی امارات (الیوم الوطنی) جشن میگیرند. مردم امارات هر ساله در چنین روزی که مصادف است با روز 2/2/2014 و به مناسبت ۴۳مین گرامیداشت که به «العید الوطنی الاماراتی» معروف است، با در دست داشتن پرچم امارات متحده عربی و نصب آن بر منازل، ساختمانها، خیابانهها و خودروهایشان به جشن و پایکوبی میپردازند که خود نشانهای از انسجام و اخوت مردم امارات متحده عربی است . کارنوالهای مختلف و مهیج، آتشبازی زیبا و همچین رژهی نظامیان در سطح شهر از دیگر جذابیتهای این روز برای مردم امارات و همچنین توریستهاییست که در این روزها در امارات متحده عربی به سر میبرند.
پیش از این تاریخ همهی اين اماراتهای فوق الذكر به پیشنهاد زاید بن سلطان آل نهیان حاکم وقت ابوظبی و راشد بن سعید آل مکتوم حاکم دبی کشور امارات متحده عربی را تاسیس کردند. راس الخیمه پس از آن به کشور امارات متحده عربی پیوست. پیشنهاد پیوستن به امارات به کشورهای قطر و بحرین هم داده شد که آنها ترجیح دادند کشور مستقل باقی بمانند.
لازم به ذکر است در این سیستم حکومتی امیرنشینها از استقلال بسیاری برخوردارند و یک امیر به عنوان حاکم کشور و شورای عالی حکام که از هفت امیر تشکیل شده است رئیس دولت و کابینه را انتخاب میکند. پایتخت امارات متحده عربی ابوظبی است و امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان است. دوبی از منظر اقتصادی و تجاری در این کشور از اهمیت بالایی برخوردار است و ابوظبی بخش اعظم منابع نفتی را به خود اختصاص داده و شارجه نیز در مکان فرهنگی ایستاده است.
وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی امارات و دستاوردهای ۴۳ ساله
اقتصاد امارات باز و از مازاد تجاری بالایی برخوردار است و با اینکه این کشور در مقیاسهای جغرافیایی و جمعیتی کوچک محسوب میشود از حیرت انگیزترین اقتصادهای منطقه خاورمیانه و جهان است و اهمیت سیاسی و اقتصادی موثری در منطقه داشته است. به طوری که یکی از بزرگترین ذخایر نفتی دنیا را در اختیار دارد و تولید ناخالص سرانه این کشور در اندازهی ثروتمندترین کشورهای اروپای غربی است. دولت برای اشتغالزایی و توسعه زیرساختها در این کشور هزینههای عمده و اصولی انجام داده و فرصتهای بسیاری برای بخش خصوصی ایجاد کرده است.
با وجود پایین بودن نرخ جمعیت بومی و افزایش تبعههای خارجی در امارات در این کشور هویت سیاسی، تاریخی و اجتماعی نهادینه شده و امارات از انسجام سیاسی و اجتماعی لازم برخوردار است.
در زمان بحران اقتصادی جهانی دولت امارات با کاهش درآمدهای نفتی، خروج سرمایه، کاهش درآمدهای توریستی و کاهش ساخت و ساز مواجه شد اما با تدابیر به موقع و هوشمندانه دولت امارات مانند حمایت از سازمانهای نیمه عمومی و بانکهای دولتی، تقویت جایگاه مالی از طریق تزریق مالی و وام، تاسیس صندوق حمایت مالی و … توانست هرچه سریعتر جلوی خسران را بگیرد و اوضاع کشور را به حالت عادی برگرداند.
تحقیقات جدید همچنین از رشد سطح آموزش و سواد آموزی زنان در این کشور خبر میدهند و امارات متحده عربی پیشرفت چشمگیری در برابری زن و مرد، اشتغال زنان و همچنین توازن میان زن و مرد کسب کرده است. هر چند شکاف جنسیتی یک پدیدهی جهانی است و در تمام کشورها وجود دارد، دولت امارات همواره در سالهای اخیر سعی در کم کردن هر چه بیشتر این شکاف داشته است. کارشناسان معتقدند اتحاد در امارات فرصتهای برابر برای زنان اماراتی را بیشتر فراهم کرده و اقتصاد آزاد و تحولات مدرنیته در آموزش زنان و توانمندسازی آنها موثر واقع شده است. زنان در امارات حدود ۱۸ درصد در مجلس و حوزهی سیاسی را در حال حاضر از آن خود کردهاند که این خود جهش بزرگی در منطقه خاورمیانه که زنان از کمترین حقوق انسانی برخوردارند محسوب میشود.
آنچه پیداست امارات متحده عربی مترقیترین جامعه در منطقهی خاورمیانه است که با سرعت بسیار بالا در حال تغییر و پیشرفت است.
امارات متحده عربی و جمهوری اسلامی ایران
امارات متحده عربی یکی از همسایگان با اهمیت برای جمهوری اسلامی است. بسیاری از کارشناسان اقتصادی امارات را به عنوان گلوگاه اقتصادی جمهوری اسلامی میشمارند و به دلیل کثرت سرمایه گذاران، نهادهایی که در امارات مستقر هستند و تعداد ایرانیهای مقیم امارات میتوان امارات را یکی از ده کشور پر اهمیت برای ایران در نظر گرفت. با این وجود جمهوری اسلامی نگرانیهای بسیاری دارد که یکی از آنها استفاده امارات از ابزارهای اقتصادی برخلاف منافع و اهداف ایران و در بعد سیاسی درگیری در خصوص جزایر سه گانه طنب الصغری و طنب الکبری و ابو موسی و اختلافات دو کشور در این خصوص است. مساله جزایر که مهمترین مساله سیاسی بین جمهوری اسلامی و امارات متحده محسوب میشود چالشهای عمدهای را در روابط دو کشور ایجاد کرده و با وجود احقیت تاریخی و حقوقی مبرهن بودن مالکیت جزایر سه گانه برای امارات، ایران همچنان ادعاهای باطل و بیمورد در این خصوص و از رفتن به دادگاه لاهه هراس فراوان دارد.
اما آنچه پیداست میزان کسب موفقیتهای این کشور است که در مدت زمان کوتاه استقلال تا کنون در موقعیت مناسب اقتصادی و سیاسی و اجتماعی ایستاده است. امارات متحده عربی همچنین از نظر میزان شاخص توسعه انسانی UNDP در بهترین وضعیت در منطقه قرار دارد که در مقایسه با ایران با فاصلهی چهل رتبهای در وضعیتی بهتر قرار دارد.
پیام شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان که آتش به جان خبرگزاریهای دولتی ایران انداخت
با انتشار پیام شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان، رئیس دولت امارات متحده عربی، به مناسبت روز استقلال این کشور خبرگزاریهای دولتی وابسته به نیروهای امنیتی و سپاه در ایران نگرانیهای خود را در خصوص اظهارات پیام شیخ خلیفه بن زاید منعکس کردند.
در بخشی از این پیام، که شیخ خلیفه «با هدف گسترش ثبات و امنیت در منطقه» به رابطه این کشور با جمهوری اسلامی ایران پرداخته می گوید: «امیدی که با تداوم اشغال جزایر ما – ابو موسی، طنب کبری و طنب صغری – از سوی ایران با مشکل روبرو شده است.» رئیس دولت امارات به« عدم تمایل ایران» برای رسیدن به» تفاهم» و راه حل مسالمت آمیز اشاره میکند و آن را مانعی دشوار بر« سر راه دستیابی به ثبات و هماهنگی مورد نیاز منطقهای» میداند.
در همین رابطه خبرگزاری فارس نزدیک به سپاه در گزارشی حق به جانب پیام شیخ خلیفه را تکرار ادعای امارات دربارهی مالکیت جزایر سهگانه خواند.
اهمیت «انسجام و اتحاد» برای امارات متحد عربی
۴۳ سال از استقلال امارات متحده عربی میگذرد و آنچه که اماراتیها جشن میگیرند تنها جشن استقلال این سرزمین نیست بلکه جشن دستاوردها و تلاشهایی است که دولت و مردم دست به دست هم در زمینه بهداشت، فرهنگ، آموزش و پروش، پیشرفت علمی، سیاست و اقتصاد امارات انجام دادهاند. اتحاد برای اماراتیها تنها بازخورد داخلی نخواهد داشت بلکه آنها را از گزندهای دیگر خارج از سرزمنیشان دور نگه خواهد داشت و آیندهی سیاسی این سرزمین در گرو اتحادیست که ۴۳ سال پیش با تدبیر شیوخ امارات متحده عربی به وقوع پیوسته و تا کنون با سلامت و هوشیاری فراوان آنها ادامه دارد.
منبع: مرکز المزماه